, füme somon baligi ve çan sesleri ile hatirliycam Bonn'u, tabi disina cikmak kismet olursa. Boyle nefret eder gibi konustuguma bakmayin, sadece isyan ediyorum secimlerimi kontrol eden mecburiyet hissine. Biliyorum bu halim simariklik gibi gelebilir disardan, ama ben butun hayatimi ozgur olmak uzre planladim. Kisa donemli ozgurlukten feragat ettim, uzun vadeliler icin ama sanki ilk defa hakkini vererek mutlu oldugumda ve mucadeleyi biraktigimda cezalandirildim, simdi ozgurlugumu kazanmak icin cok ama cok calismam lazim ve tabi inanc da lazim ki arada basimi kaldirip: "ya olmazsa" ' larla kendimi durdurmayayim.
Kim daha ozgur: universitede tıp ve muhendislik okuyup, simdilerde yerlesik hayata gecmis arkadaslarim mi yoksa ben mi, yoksa tıpı mühendisliği bırak okuma sansi olmamış ve imkansizliklar serisine donusmus hayatlara mecbur insanlar mi?
Günün özlü sözü: herkesin her zaman bir derdi olabilir, olmasa bile, dert anı yakındır, cunku insanevladi altindan kalkmayacagi durumlara kendini sokmaktan cekinmez.
No comments:
Post a Comment