bu blog bu gidisle, halbuki her otu yazmak istemiyordum. Ama yazmaliyim ki ilerde gecmis bir bosluk gibi gelmesin. Hem hakkinda yazdigim insanlarin gecmisi de onemli olabilir gelecek yillarda.
Bugun G. Geneva'nin yollarini tuttu. Son bir haftadir, her aksam biraraya geldik, gunduzleri ise ogle aralarinda etrafi kesfetmek bahanesiyle bolca zaman gecirdik ama yine de o kadar bol olmadi, cunku onun cok normal olmayan halleri benim de fazla normal olmayan hallerimi ortaya cikardi ve bu kombinasyon bize cok da delirme imkani vermedi, tersine iki kucuk cocuk gibiydik. Birbirimizi sevdigimize suphe yok, yazismaya da devam edecegiz. Onu taniyabilmeyi cok isterim. Ilk goruste ruh esimi bulmus gibi olmustum, muhakkak ki o kadar benzememiz mumkun degildi. Birbirimize benzeyen tek bir tarafimiz var, fakat o tek sey ikimizin de hayatini fazlaca sarmis ve kimligini belirlemis. Onun benden daha caliskan ve kendisini disiplin altina almis oldugunu gorsem de o olmaya ozenmiyorum, cunku onun kendini iyice sokmaya calistidi yoldan az cok kendi istegimle ciktim. Ya da hic orda degildim. Oyle ya da boyle kendi secimlerimi takip etmeye kararliyim. Bir gozum ise G.'de olucak.
No comments:
Post a Comment