ovgulerden olsa gerek, kendim de ipin ucunu biraktim. Saglikli beslenen, yemek yapan, belli bir saatten sonra evin yolunu tutan eski ben yok oldu. Yerine inisleri cikislari, isyan edisleri ve bazen toptan bosvermisligiyle kendini belli eden sey geldi. Kesin donmeliyim diyerek ayrildigim ulke'ye gitmesem de olur diye dusunuyorum. Arkamda biraktiklarimi yuceltmiyorum, cunku ozleyerek yasamak istemiyorum. Dogrusu neyi neden ozlemeliyim, buna verilecek dogru duzgun bir cevap bile yok. Teoride geri donup devam etmem beklenen (?) bir iliski var, ama o iliskinin de seni beni birak insanliga ne faydasi var.
Basi bos halimden en cok nasiplenen ise sivilcelerle kaplanmis sirtim, spor'u da birakip toptam pejmurde bir yil gecirebilirim. "Koyunun olmadigi yerde keciye Abdurrahman celebi derlermis" derler ya, iste benim sahip oldugum seylere sahip olmamin sebebi de bu sanki, abimlerin tek kiz kardesi, enstitudeki tek yuzu gulen kadin derken, ilgi ve sevgi rezervlerimi bir guzel dolduruyorum. Bu insanlar olmasa ve hayatimin geri kalanini haremde gecirsem, ascinin yamagi bile olamayabilirdim.
No comments:
Post a Comment