Oglen saat uc gibi

kavurucu sicakta eve donerken, bugun ne yazsam diye dusunuyorum. Ardindan gunun olaylari ya da onceki  gunden kalma ne varsa hepsi bir bir su ustune cikiyor. Onlar zihnimde yavasca akiyor sanki, demek ki sessizce de hikaye anlatilabiliyormus.
Itiraf etmeli ki hayat son yillarda bana iyi davrandi. Elimdekileri tutmak yetecekti, dort yil once Buyukada'da tepeye tirmanirken Rum bir falci' nin  dedigine gore. Sonunda savasmak donemi bitmist, en azindan bir sureligine. Onun dedigi gibi mi oldu yoksa gereksiz yere savastim mi,  savasmadiysam bu yorgunluk neden...