Sokakta

mutsuz yuzler ve asiri tedirgin insanlar goruyorum ve butun korkularimi onlara yukluyorum. Islerinde mutsuz olduklarini ya da tedirginlikleri bedeninden akanlarin ise sevilmediklerini dusunuyorum. Bu yasima kadar kendime en guzleinden yetmenin luksunu yasamama sebep olan sey ozgurlukmus ve onu saat saat satarken; kaybettiklerimin acisini azaltacak, evde gulen bir yuzun, kollarini acmis bir sevginin eksikligini anlamaya basliyorum.