dun yazmayi

dusunduklerimi bugun yazmaya calisacagim, son bir hafta, "dananin kuyrugunun kopmasina" derler ya, iste bu haftadan sonra artik apayri bir hayatim olacak. Son aylarin liberalliginde kendimi eve hapsetmis olmasaydim daha mi olurdu demek icin gec, ancak bir deneyimi de tuketene kadar yasamayi seviyorum. Ayrica vakit kaybetmenin en verimli halinin hatalar yapmak oldugunu dusunuyorum, insan ancak hata yaptigini dusundugu zaman kendine ceki duzen veriyor, hatta ben onu da abartip hatanin sonuna kadar ilerlemeyi seviyorum, cunku ancak o zaman hata size tersi yone ivmelenecek gucun en fazlasini veriyor.