Gecen hafta ortaokuldan tanidigim, daha sonra da cok gorusmedigim bir arkadasimla gecirdigim zaman,  aklima Amedeus filmindeki Salieri' yi getirdi. Arkadasim ulastiklari ile Salieri olmaktan cok uzakti ancak bir ortaklik vardi yine de: Tanri ona oylesi bir kiskanclik vermisti ki, hayati etrafina bakip gorduklerini sahip olduklarindan cikarmak ve ortaya cikan sonuca imrenmekle geciyordu. Hayata bakisi bundan ibaretti ve bunu degistirmenin tek imkani olarak kendine donup bakacak cesareti yoktu ya da kendindeki tavrin yanlisligini anladiktan sonra kabul etmek yerine iyilestirmeyi secmek icin fazlasi ile tembeldi. Salieri' nin buyuk bir farkindalikla isyan ettigi gibi Tanri ona olamayacagi seyi cok istemeyi vermisti, peki bunun kimin ne faydasi vardi.   Gordugu herseyi istiyordu ancak bunun icin gerekli herseyden yoksundu; akildan, cesaretten, gucten;  oyleyse nedendi bu istemek?