11. kata kahve makinasi alinmis olmali ki, kahveye ilginc misafirlerimiz olmadi bugun. Tabi herkesten yarim saat sonra ise ulastigimi da hesaba katmak lazim, gec gidince ofisin sabah trafiginin bir kismini kacirmis oluyorum. 40 dakika hizli tempoda yurudukten sonra, katin tuvaletinde ayakkabilarimi degistirip sonra yine kosar adimlarla ofise girdigimde artik terlemeye  baslamis oluyorum; ofis arkadaslarim ise sakince bilgisayarlarinin basinda ilk kahvelerini bitirmis oluyorlar. O kacirdigim surede neler olduguna dair hic fikrim olmuyor, ayni duyguyu aksam saat 7' yi beklemeden ciktigim gunlerde de yasiyordum ki bugun bazi sebeplerle gec cikinca son yarim saat icinde de cok ilginc seyler yasanmadigini gozlerimle gormus oldum.
Trader'larin aramizdan ayrilmasina uzulmus gibi yapsam da onlarsiz ikinci gunumuzde ofiste hic konusmadigim o kalabalik yiginindan kurtulmus olmanin rahatligini kesfettim. Onlarsiz hayatimiz daha sakin ve geriye kalan researcher'lar grup olarak kaynasmaya basladik bile, hatta bugun iki defa ofiste yuksek sesle guldum. Benim dalga dalga gelen gulmem birilerinin cok hosuna gitti ki ofisin oteki tarafi da hareketlendi. Sonra Man' in espirilerinin anladigim kadarini hep komik buldugumu farkettim, bu farkindaliktan ve is hayatimin ilk gulmelerinden sonra gulmenin icimde birikmis bir ihtiyac oldugunu anladim. Karsilikli gulusmek, espiri yapmak, birbiriyle alay etmek en cok hosuma giden seylerdi, ve eksikligini hissediyordum. Ilerki gunlerde gulme firsatlarini cok daha fazla kullanacagima eminim artik.