Kalp hirsizi

oldugumu soyleyebilirim. Buyuk bir zevkle ve dogallikla derinden gulumseyerek calarim basibos kalpleri. Bazisi birkac saniyede bazisi ordan burdan konular uzerine saatler suren tartismalarin ardindan calinir. Calinan kalplerin ise kiymeti cok bilinmez, biraz incelenir ve sonra uzaga savrulur. Yalnizligimi dindirecek olan ancak kendim gibi baska bir kalpsizdir. Onun varliginda huzur bulurum, az sevilmek iyi gelir, en cok deger verdigim seyleri paylasmamak ve onlari gun isigina cikartmadan kendime ait bir kosede buyutmek hosuma gider. Yaz aksamlarinda benimle tenis oynamasi, sonra bircok seyi beraber yapiyor gorunmek yeterlidir. Yalnizliktan korktugunda onun elini tutmak iyi gelir, ancak sen onun elini tuttuktan sonra o da sana karsilik verir. Samimiyet giremez araniza, hersey yapaydir aslinda ama bu dile getirilmez.  O yapaylikta muhtesem uyumlu partnerinle sevgi oyunu oynamak kadar eglenceli birsey yoktur. Arada birbirinizin gozune bile bakarsiniz ve sevgi cok guclu bir sozcuk olmasi itibariyle yalani ayyuka cikaracagi icin dile alinmaz, onun yerine sevgiyi ima edecek baska kurlar yapilir. Minicik ve zayif detaylarin icine konulmus bir duygu vardir, o duyguya kimse ad koymadi ve kimse de tanimlamaya kalkmadi ama eminim ki cogumuzun hic yabancisi olmadigi bir seyden bahsediyorum. Hayati aranizda ask ya da sevgi olmadan da uyumlu bir partnerle yasamak guzeldir, o yuzden bir ideali temsil eden cogu seyin ortalarda olmamasi katlanilabilirdir.