oyle hazirim ki, nereye gidecegini bilmeden sadece heyecanla beklemekteyim. Cok kisa zaman araliklarinda bipolar bolgenin iki ucu arasinda roller coaster seklinde davaranan memnuniyet boyutumun yanina yeni bir acilim geliyor: O da mekan degisikligine asiri direncli basladigim hayat seruveninme artik hakkiyla sevilemeyecek yerlere baglanmadan kacip gitme arzusu.
Kisacasi akil ya da kalp meselesi demeyip bir yerlerde ruhumu daraltan seyler varsa ondan kurtulmaktan baska birsey dusunemiyorum. Daha fazla huzur ve mutluluk mumkun, onunla aramiza giren kisir is ortamidir, kaliplara hapsolmus ailedir, sizi anlamak yetenegine sahip olmayan insandir... bunlarin hicbirine mecbur degilsiniz, en azindan hepsine birden mecbur degilsiniz. Sirayla bir taraflari duzeltmek mumkun. Tek ihtiyac duyacaginiz sey ise yalnizliktan urkmemek. O yalnizlikta yapacaklariniz vardir sonra yalnizlikta biriktirdiklarinizi aralarda dostlarinizla paylasmak imkani vardir. Insansiz ortamlarda insanlarin dustukleri yanilgilara dusmezsiniz, referans noktaniz baska insanlar olmaz, boylece insan dusmani da olmazsiniz.
No comments:
Post a Comment