Bugun icimden bu kirli dunyaya

bosaltacak ne kadar cok sey var bilseniz. Hikayelerin basini bilmiyorsunuz ki simdi neresinden anlatayim. Yabanci olmayan bir his yine, baskasinin insiyatifine kalmis olmak. Aslinda  kimseye kalmis degilim, sadece actigim yollarin ustunde insan engelleri var. Sadece rasyonel dusuncenin galip gelecegini saniyorsunuz demek oluyor ki onyargilarin gucunu unutmussunuz. nitekim yasadiklarimin etkisiyle iyice gozum donmus bir sekilde havadan nem kapmakta oldugum icin bu garip hikaye kafamda olusuyor da olabilir. Gerceklik ne derece buna paraleldir emin olamiyorum ama durum su ki: solcu, laik, marjinal diye kendini etiketlemis ve kendine kapali bir cevre olusturmus bir grup var. Ve simdi saygin okullardan biri ile gorusup akademik cevreye gireyim derken bu grubun on yargilari ile karsilasiyorum. Neden mi, cunku tipime bakiyorlar ve kendilerine benzetmiyorlar. Onlarla dusup kalkmak suretiyle onlardan oldugumu belli etmemisim ve su anda oyle bir yerdeyim ki bu durum onlardan olmus olsam bulundugum yerde olmam mumkun olmazdi diye yorumlaniyor. Onlar gibi manyak degilim, lakin beni dindar bir cerceveye oturttuklari icin bu gariplikleri yapiyorlarsa da cok buyuk bir hata yapmis olurlar, cunku baktiklari nokta oysa ilk sirada benim yolumu acmalri gerekirdi. Yillar once Antalya cebir gunlerinde kokusunu alip umursamadan gectigim davranis bicimi, yani laiklik fasizmi boy salmis gidiyor ki arada gereksiz yere bictikleri de oluyormus. Bir taraftan da dusunuyorum da yaniltici goruntumun su ekosistemde cok faydasini da gormek mumkun demek ki...