Bu sabah ise gitmek zorunda olmamam, sabah kalkma saatimi degistirdi. Son hafta, 6.53'e ayarlanmis  saat calmadan bir kac dakika once gozlerimi acmis oluyordum. Bugun ise vucudum fazladan iki saat'e yakin ayirip kendisine ruhsal olarak biraz ceki duzen verdi, nerden mi biliyorum, uykumun son bir saatinden: ruyamde ev sahibem June ve esi Franc.,  bebekleri ile beraber eve ugruyorlardi ve ben bebekleri ile ilgilenmeye basliyordum. En son yavrunun terli sirtini havluyla kurutuyordum: Demek ki arada annelik egzersizleri yapmam gerekiyor. Annelik ihtimalini hayatimdan atmis degilim ancak zamanin geldigini de hissedebilmis degilim, belki biraz daha toplum baskisi ve cesaretlendirici bir esle mumkun...
Fazla uykudan sersemlemis kalktiktan sonra kahvalti hazirligi yaparken, daha once lavaboyu tamire gelen kisi bu kez anahtarlar icin geri geldiginde, kendisinin Franc. oldugunu ogrendim. Bir saat once ruyamda bebegi ile mesgul oldugum kisi simdi cogalttigi anahtarlarla kapidaydi, ve dahasi bunu yeni ogreniyordum.
Saat 10 gibi evden ciktim. Sirtimdaki cantada bilgisayar, kolumda ogle yemegi cantasi, bir sure sonra gunesin etkisi ile fazlaca isinmis bedenimi tekrar surukleyerek hareket ettirme moduna ulasmistim.
Rosebery Avenue'dan aylardir yurumemistim ve yeni yeni yesillenirken terk ettigim agaclar, simdi son demelerinde gorkemlerinin hala zirvesindeydi, yuruyusume sagdan soldan gelen guzel bitki kokulari eslik ediyordu, bu sehri iste bu yuzden seviyordum.
Insanlarin arkadan yuruyerek yanimdan gecisleri ne kadar yavaslamis oldugumu gosteriyordu. Aldiris etmedim, yorgundum ve bedenim yine kendini eritmeye baslamisti, ogunlerde idareten yedigim birer porsiyon yemek kilomu korumaya yetmiyordu, neyse ki  sol omzumun arka tarafindaki agri disinda bir sikayetim yoktu. Onunla da yasamayi ogreniyordum, surekli tasidigim yuklerden ve gezginligimden bir hatiraydi.