Buyuk cabalarla gerceklessin diye ugrastigim

bir yillik okul kacamagimda bugun, yani tam kayit gununde, pasaportumu kaybettigimi farkettim. Iki saatlik yogun bir endisenin ardindan pasaport okulda ortaya cikinca, bir yandan yogun bir sekilde rahatlarken, bu surecin her asamasinda bir engel atlamak durumunda kalmis olmanin istisnasi da olmamis oldu. Bugun yasadigim korkudan sonra geri kalan dertler gozumde kuculdu kuculdu ve kayboldu.
Yillardir bedavadan ve kolayca kavusmus oldugum okullardan sonra, burda gececek bir yillin cok farkli olacagini dusunuyorum. Beyin hucrelerim gecligini ve tazeligini kaybetmis olabilir, depresyonlarda iyice kuculmus endise merkezlerim karakterime fazladan bir lakaytlik da katiyor olabilir; yine de bugun burda uzun zamandir ilk defa kendi istegimle ve secimimle birseyleri yaptigimi hissediyorum ve uzak sayilabilecek bir gecmisten anilarim canlaniyor: Ortaokulda Anadolu Lisesi' ne basladigim gun gibi heyecanliyim, hevesliyim ve icine girecegim yeni disipline dort elle sarilacagimi hissediyorum. Bu yil farkli olacak!