Bir yıl

Çalışıp, bir hafta izin alıp onu da yeni bir ülkeyi tanıyıp anlamaya verince; bu bir hafta,  işi ve düzeni özlemeye yetiyor: çünkü iş demek bolca oturmak demektir, düzen demek ise fazla düşünmek zorunda kalmadan hayatını rahatlık icinde sürdürebilmek demektir. Uzun Roma günleri, bu özel günleri taclandirmis  duygu yoğunluğunu iyice pekiştiren  Frida Kahlo sergisi ile son buluyor, sehre bir gün mutlaka tekrar dönmek üzere hoşçakal diyorum. iki bin yılını cömertce önümüze sunan bu sehrin medeniyetine yenik düşmemiş sıcaklığına hayran kalınıyor, onun sayesinde yapilmamis muhasebeleri yaptım, karmaşık iliskilere dışardan baktım, kendim kadar baskalarının da yanılgılarını gördum; arzularla, ozlemlerle, mutlak bir adım daha katetmiş olarak ülkeye dönme vakti geldi bile.