Yalnizligin

nasil birsey oldugunu bazi gunler cok daha iyi anliyorum. Yalnizlik, yaninda birinin olmamasi degil, tam tersi onlarin varliginda butun insalardan umudunu kaybetmek. En zor aninda, yani yalniz oldugunda, bunun ne demek oldugunu etrafina anlatamayack olmak, onlarin anlamayack olusu ya da. Normale ayarlanmis bir dunyada outlier olmayi secmisseniz ve yolunuzdan donmeyecek kadar inatciysaniz yalnizliginiza sasirmamalisiniz.
Bana ongorulmus bir kaderdi bu, ve yillar once ondan kacmayi basarmistim. Icinde mutsuz olmaktan baska bir duyguyu hakkiyla yasayamadigim bu ulkeden gitmistim. Hem doganin hem medeniyetin guzellikleri arasinda yalnizligimi unutmustum nerdeyse. Mutlu ve yalnizdim en kotu zamanlarda, onun disinda ise mutlu ya da cok mutlu.
Bana yalnizligimi affettirecek bir guzellik lazim.