Zamanla

hucrelerimize kadar degisiyoruz, artik bes yil onceki halimizle bir bedeni paylasmiyoruz. Hayatta bir yaprak misali savruldugum, savrulmaktan ancak arada sirada rahatsiz olmam dolayisiyla kararli hale gecme kararliligini gosteremezken, yeni mekanimda hucrelerimi yeniden yapilandiriyorum.
 Daha onceden New York gezmelerinde starbucks kahve ve blueberry scone ile yapilanmakta oldugunu hissettigim temiz hava ve bol spor ve besinle canlanmis bedenimin zamanlari gibi. Kilik kiyafet rahatligiyla birlesen nemli havalarda kisa bir katli etegin uzerine bir sweat shirtle ruzgara birakilmis upuzun nemle dalgalanmis-kivrilmis saclar zamanini hatirliyorum. Acik mi kapali mi giyindim, kimse bakar mi endiseleri olmadan istedigin gibi kollarini, goguslerine kadar bagrini acip vucudunu ruzgar ve gunes ile bir araya getirebilmenin o tatli hissini ozledim. Peki bu ulkede ozgur hissetmek  mumkun mu...