Yazmadan

gecen gunlerde yazilacaklar buhar olup ucuyor. Bazi gunler idare edilebilirken bazi gunler hasret ve guzel anilarin hayaletlerince "haunted"  edilmiscesine geciyor. Carrefour magazasi var ise yakin,dun ilk defa ugradim. Baska hayatlarimdan tanidik kurabiyeler, hint usulu sos karsisimlari, receller bir bir gozume takilirken ne kadar garip hissettigimi tahmin edemeyebilirsiniz diye bunlari yaziyorum. Hem bir tanidigi gormenin memnuniyeti hem de o tanidikla ortakliginizin bitmis olusunun hatirlanisi. Cok sevdigim yerden kopmak zordu, uzaginda olmak ise giderek zorlasiyor. Ozlem gozumde buyurken, ozledigim yerin eksikliklerine ikna oluyorum. Burda birseyler yapma ihtimalim oldugunu hissetmekteyim ama ya o baska mekanlarda, oralarda guzelliklerle kovalamaca oynarim ancak, yalniz bir basina ve cabasiz. Diger taraftan kendime bir hayat da kurmadim burda, bilincli ya da bilincsiz. Evim var, isim var, ailem var ama arkadaslarim yok. Eskilerden kimse ile gorusmuyorum, yenilere yaklasmiyorum. Ozlemle yasiyorum ama gitmeli miyim tekrar, ikna olamiyorum.