Sana

Yoklugunun acisi,
varliginda getirdigin mutluluktan hep daha fazlaydi.
Ya varlikla yokluk ya da mutlulukla aci birbirinin tersi seyler olmasa gerek, ya da...)
Ne de olsa senle pek mutlu olmadim,
Senle kendim olabildim diye mi, mutlu olamadim acaba?
Mumkundur.
Ne bicim adamsin ki sen: Seni hissedemiyorum deyip, ruhsuzlukla suclanirken;
"Sevmemek icin, bile bile hissetmiyorsun; sevmekten kaciyorsun" demedin.
Yoklugun ne guzel sey senin,
Icine bakmamak icin onca caba sarfettigim o guzel gozlerin,
Sevgileriyle insani hapseden o gozlerin, simdi tam karsimda.
Yoksun ya artik, senin elinde degil ya kaderim; bakiyorum onlara doya doya ve doyamayarak...
O hasret kalmisligin, seni zihnimin kalp mesleleri kisminda toprak olana kadar tutacagimi bilerek.
Tam istedigim de buydu iste, deli bir sevda..
Varliginda sevmedigim sen, ebedi askim mi olacaksin?
Gozlerinin icindeki sevgiyi gormus ve karsilik vermemisken bu nasil ters bir istir.
Veremedigimi soyledim, ama yalandi...
yalan oldugunu da biliyordum ama oyle karmasikti ki,
Yalanin ciktigi yeri, yani kendisini bir turlu bulamadim.
Oylece biraktim.
Yoksun, iyi ki de yoksun.
Simdi burda olsan, boynuna sarilirim ama sevmem yine. Sevemedigimden mi sevmem saniyorsun, yoksa?
Acaba sevdim dedigim kimi gercekten sevdim,
Hangisinin yoklugunda arkasindan yillarca baktim...
Ondan ki, sevgi dedigim seye aldanma!
Onune pisirip pisirp koydugum, "bu ask degil" yemegi icin uzgunum
Cunku bu ask galiba ve sen benim kaderimsin.
Ilk gunden bildigim icin karsi ciktim,
Cunku yasamak kadere karsi koymakti; hep tersine savasmakti
Madem yasamdin bana, ne yapmami beklerdin...
O yuzden ancak yoklugunda sevmeme izin var, seni sevmek istiyorum
Onun icin: gelme, unut beni, sevme, sil toptan hatta.
Bir damla aska hasret kalmis gozlerin, icimde yara kalsin.
Her sevgiyle baktiklarinda icimdeki seytani kudurtan o gozlerin yara olsunlar bana,
Dedim ya yasamak, savasmak diye.
O yaralar da asla unutulmuycak anilarin kalsin bana,
hep sizlasinlar...