Ayriliklarda

bu kadar aci ceken bir ben mi varim acaba? Her iletisim eksikliginin, enerjisizligin, bitise terkedisin kefaretini niye ben oduyorum. Ya da zavalli zihnim melankoli firsatlarini mi gozluyor. Ayriliklar bu kadar kotu olmazsa eminim daha cok date ederdim, ama artik zor... Galiba konusamamak, derdini analatamamak ustune bir de hakkiyla sevilmemek en kotusu. O yuzden butun kriterlerim uc seye indi: ortalama zeka, dinleme ve anlama kabiliyeti; seni sevme ve senin icin birseyler yapmaya hazir olma. Bunun karsiliginda ben de karsimdakini cok sevip cok dinleyecegim.