bugun cuma

yeni evimde ilk sakin ve yerlesik haftasonu baslamakta. Ozellikle son haftanin bol gemiler yakmali az uyumali gunlerinden sonra elimde okumak icin yuregimin yaglarini eritmekte olan kitaplar, damagimda, yalama olmus iliskilerin tadi, umutsuzluga eklenmis deli hiperaktifligi ve manik depresifligin hic bu kadar siklasmamis donguleri icinde bir can cekisip bir sevinclere kapilmakta ordan kucuk hatirlatmalarla eski yorungeme donmekteyim.
Bugun oglen kendimi soguk Ankara sokaklarina attim, Kugulu park'a ordan da herzamanki rotamda Karum'a ogleden sonranin ciliz kis isiklarini hissetmek arzusuyla yolun solundan yurudum. Ayni yerden donup D&r' a ugradim. Otomatiklesmis bir hizla Ingilizce kitaplar reyonundan "Outliers" diye basligiyla gozume takilan kitabi alip yola bakan cam kenarina oturmak uzre ikinci kata ciktim. Muzik katiydi ve Duman'a ait oldugunu dusundugum yeni bir CD caliyordu. Elimde kitap, sagimda gunesli cadde, kulagim muzikte, okuduklarim ise havada ucusuyordu ve yuregim acayip daralmaktaydi. Hersey tam isabet kalbime degiyordu; muzik, gunes, kitaplar ve tamamen korkunc oldugunu iddia edemeyecegim sekilde cok daraliyordum. Garip bir histi, sadece calan sarkilari algilayabiliyordum, bir sarki ustune bir daha derken oturmakta oldugum koltuktan kalkip hizli adimlarla isin yolunu tutmam gerektiginin bilinci gelmisti, hemen kalkamadim once o ortamda butun ogleden sonrayi gecirmeyi dusundum, sonra bir sarki daha dinleyip kalkmaya karar verdim ve kalkarken olay yerini kosarak terk ettim ki bir dusunce karadelik'i yutmasindi beni. Ise geldim ve sonra kisiel gelisim etkili iletisim kitaplari arasinda her okudugum satirda bir baskasiyla anlasabilmeye dair umutsuzlugum artarak  ogleden sonrayi gecirdim.