Hayati,

ufacik ve ender bir kosesinden bir baska kosesine bakarak anlamaya kalkarken, ne bilebilirim hayata dair, insanliga dair, herkesin herseyi nasil basarabildigine dair...
Farkina varildigim sey ise: yasamadigim hayati abarttigim ve aslinda onun cok daha basit yasandigi. Dedikleri gibi kafamdaki bunca karisiklik o idealardan mi?  halbuki kafam hic karisik degil, ancak ki karar vermek gerektiginde, yani dunya onume secenekler sundugunda hicbirine gidemiyorum. Demek ki var bir yerde bir tikaniklik. Hakkimda konusanlari dinliyorum ve neden bahsettiklerini anlamaya calisiyorum ama yine ikna olmuyorum hayatin tahmin ettigimden daha basit olduguna ve oyle yasanmasi gerektigine. Ve kendimi rahatlatiyorum, bu kadar basit halini yasamayarak cok seyler kaybetmekte olmadigima. Tek komik olan ise, bazen dargin olmak o "basit" hayata,  sanki baska "ulu" bir hayatmis da elinde olan seyi senden esirgemis gibi.