Zenginlestikce

hayat, daha fazla olumsuz seye tahammul edebiliyorum. Fazlaca risk alirken arada gercekligin planlarla ortusmemesi de olabilir ama yine de buyuk oynamak guzel. Gecen hafta ilk defa poker oynadim ve ondan bu yana hayattaki tutumum da hafif agresiflesmis olabilir. Daha fazla seyi denemek, cekingen olmamak, bolca gulmek, hatta katila katila, sokaklarda bir filmin hisli karakteri gibi yurumek, ne oldugunu oldugu gibi dinleyenin onune sermek, utanmamak, baska birseymis gibi gorunmeye calismamak, etkilemeye hic ihtiyac duymamak, disardayken ruzgari icine cekerek yurumek ve aklina komik seyler geldiginde gulumsemek, mimiklerle yurumek, etrafdaki insanlari bile hic gormemek, hic sıkılmamak, cekinmemek, rahat cok rahat olmak. Isler karisinca cozmek, iyi giderken tadina varmak, kendine yetmek hatta kendine yeterken ve ileriye bakarken eskiyi ancak iyileriyle fakat yine de az hatirlamak, saplanmamak, onune bile bakmamak. Anini hissedebilmek, bazen cok guzel olan ani, bazen puruzlu olani... butun simarma luksunu yasamak, yasamak, yasamak!