Unutmam degil mi

Son bes yilda yasadigim tonla guzel anı: gunesli ve sicak bir gunde Thayer'da yurumenin zevkini, kutuphane'de Dim.'e karsi nihilist dert yanislarimi, birbirimizin varligindan guc alisimizi, o masvavi gokyuzunu ve evimmis gibi hissettigim muhtesem kampusu, gec gelen bahar'i ama geldi mi de ortaligi kasip kavuran tropik yesillikleri, cosan koca agaclari, o duvarlara can katan gunesi ve dogayi, Blackstone parkini yuzlerce defa hic usanmadan yuruyusumu, hatta ilk defa C. ile kosmak uzre bir Aralik sonu etraf karlarla kapliyken isiklandirilmis noel agaclari ile suslu evlerinin onunden gecerek yasadigim o muhtesem hissi, sabah gunesinin tadini unutmam degil mi! Unutursam kimse hatirlatamaz bile onlari, cunku az insani ikna edebildim gorduklerimin ve yasadiklarimin gucune. Dunya uzerinde cenneti yasadim, hem de cennet sakinligi ve kasveti ile degil, kalbim deli deli atarak!Yasadigim guzellikler deli etti beni!!!Yasadim diyebiliyorum. Kalbimde ve zihnimde o guzel gunlerin anisi olsun hep istiyorum. Vefasizlik yapmak istemiyorum bu aska, hayatim ne yone giderse gitsin yasanacaklar ve zaman o anilari kucultemesin ya da unutturamasin istiyorum.