hassas ruhlar icin kacinilmaz bir son. son yillarda kaybolan hassasiyetlerim ve sonunda ruhsal ve fiziksel olarak bir domuz gibi guclu olsum uzerine cok guzellemeler yaptim. Lakin hayat gecmisi bir kez daha gozden gecirme ve kendini daha iyi anlama sansi verdi. Megerse ben insan degilmisim dostlar, yetenek sandigim seyler kafa yapimin bir sonucu, buyuk basari gostermedigim alanlarda kaytarisim ise konuyu dagitabilme gucumdenmis. Artik nerden gorursem taniyorum aykiri kafalari. Aykiri olmayanlar icin ise diyecek hicbirseyim yok, savaslar ve dunyadaki acilar ancak ki onlar yuzunden olsa gerek, cunku bizim gibilere kalsa dunya cok daha bariscil, adil ve sessiz-sakin bir yer olurdu.
2 comments:
Bilemiyorum, o zaman da çok mu sıkıcı olurdu? Entrika istiyor insanlar..
Heyecan guzel tabi, hele gencken... bu "normal " duzenin altinda yatan belirleyici gucun ac gozluluk ve arsizlik olduguna hukmedince, guzelligi kaciyor. Nasil seciliyor bunca "kotu" lider, cunku -geneli duusnerek- insan kotu ve basit, o yuzden cahillik/kotuluk ona tanidik geliyor da daha iyisi varken, kendi primitive degerlerini hala buram buram uzerinde tasiyana gidiyor.
Post a Comment