ancak ozgur ruhlara ozenip kadeh kadeh ictigim sarabin hakkini vermem lazim once. Bukowski olamayiz, fren sistemimiz cok fazla, ozgurlukler ve limitsizlikler dusunce boyutunun minicik bir kolunda, diger taraflarda ise garip bir tutuculuk hali suregelmekte. Kahve fallari bile "rahat birak kendini" diyorsa artik, herkesin ulastigi bir noktayi kaciriyorsun demektir.
Gece eve gelirken sokagin sessizligini, kara kediler ve saga sola savrulan sarhoslarla paylastim ve hic gocunmadim, ayrica halen cok yorgunum, gozlerim kapaniyor simdi...
No comments:
Post a Comment