Baska cozum yoksa

yeni bir yol kendini varedecekti. Bir gun ogle yemeginde ilik corbasini tatli tatli kasiklarken, bedeninin icinde bilmedigi bir boyutu farkedecekti. "Ben" denen sey oturdugu yerden kalkip icinde ikamet ettigi vucudu sefkatli kollarina acacakti. Kendisine sevgiyle yemek yedirecekti, gulumseyecekti, disarinin da sevimli bir yer oldugunu ondan korkmamak gerektigini anlatacakti. Sacinda bir el oksamasi, vucudunu saran bir sevgi sicakligi hissedecekti. Sonunda demek ki bir gun hersey yetersizligini ispat ettiginde o hakkiyla kendine yetecekti.