duygularin transformasyonu

diye yeni bir konsept hayatima girdi. Guclu duygularini sakladigini iddia eden B' nin saklamakta oldugu seyi ve yok olan sevgi gosterilerinin yaninda toptan olmayan/belki hic olmamis sefkat duygusunu incleliyorum. Bir insanin bir zamanlar sevdigine sevgisini gostermisken artik sevgi gosteremeyisi ne anlama gelir? Heyecan ve ask zamanla sakinlesip sevgiye donusuyormus, ama tabi gizli sevgi bu, oyle disardan anlasilacak turden degil. Nitekim bakiyorum bakiyorum ama sevgi var mi yok mu anlayamiyorum. Beni gordugu an yuzunde tek bir gulumsemenin belirmeyisi, gozlerimin icine nerdeyse mallik boyutunda bir donuklukla bakisi, bazal metabolizma ayarindaki  hal ve hareketlerinin kaybetme korkusu altinda bile degismeyisi sayilacak ornekler arasinda. Olaylarin icindeki celiskiyi gorebiliyorum, dile getiriyorum ve karsimdaki uzerine dusunup anlamak yerine bana kliselerle cevap veriyor ki en cok orda hayal kirikligina ugruyorum. Hayatta sektirmededen takip ettigim, karakterimi olusturan bir prensip de adalet prensibi. Ve bu prensibi yerine getirme arzusuyla  B. ' nin sessiz haline ragmen durumunu gorebildigim icin, ona kendisiyle aramdaki sadaket baglarimi ortadan kaldirarak gerekli cezayi verdim. Simdi sira uygun bir dille farkinda olmadan cektigi cezanin farkina vardirilmasinda.