bu an kaybolmasin diye yaziyorum. Almanya' ya bahar gelecek, gunes her zaman oldugundan daha erken giriyor ofise. Gonlunce masalarda, yerlerde kazara orda olan yuzlerimizde geziniyor. Surekli gozluklerimi temizliyorum, cunku ustundeki tozlar hatta surekli ayni bezle silinmekten ince bir tabaka halinde camin ustunde yer etmis yagli katman guneste daha da belirginlesiyor. Gunes bizi mutlu ediyor, bir taraftan da sessizlestiriyor. San Diego gibi, lise'de apaydinlik bir ogleden sonra, ogle yemeginde bezelye bulgur pilavi ve cacik combo'sunun oldugu gun gibi. Doga meydan okumus insana, renklerden baska kimseye soz hakki kalmamis. Yine lisede bir Cuma ogleden sonrasini hatirliyorum, toprak nasil kahverengi, ara ara nasil yesillenmis, gokyuzu nasil mavi ve herkes nerede, ben neden onlarla degilim de degisik hayat kirintilarini kesfe cikmisim.Ascinin ailesi, farelerimizi uhulayan gencecik amcanin degisik karisi, iki kucuk cocugu, kullandiklari guzel dille yasadiklari hayatin uyusmayisi, asagidaki ogretmen lisesi insaatinin yasli bekcisi ve karisi ve onlarin dogurmadiklari ama ailelerine kattiklari minik kiz bebek/cocuk. Bu gunesli havalar taa nerelere goturdu beni. Onumuzde bir de bahar aksamlari var, heyecandan ve gizemden nefes almanin zorlastigi o aksamlar bu kez apayri anilar/hisler getirecek...
5 mart 2013
Bonn
No comments:
Post a Comment