Can sıkıntısı

hiç iyi bir şey değilmiş, sıcaklarda internetsiz evde mahsur kalmak, tek etkileşecek insanın ise fazla sakin ve huzurlu oluşu üstüne bir de halden anlamak için çaba göstermeyi bırakmış oluşu eklenince depresife doğru bir eksen kayması oldu ancak son anda yetişen internetle film izlemek, gazete okumak ve başka kaynaklarla irtibata geçmek iyi geldi. Acaba bizi oyalayarak ruh sağlığımızı koruyan şey vaktimizi çalıyor diye topa tuttuğumuz internet mi?
Onun dışında dün müze ziyeratleri yaptım, ABD meclis kütüphanesini, ressam Joan Miro sergisini ve Natural History (Doğa tarihi) muzesini gezdim. Başarabilirsem kelebek videosunu sayfaya yüklüycem.
Bütün bunları yaparken çok fazla zevk aldığımı iddia etmiyorum, bir zaman sonra bu ziyaretler ancak kendini tekrar ediyor ve zamanında gerçekleşemediği için insan üzerindeki etkisi de az oluyor. Herhalde dün gördüklerimi on yaşındayken görsem o motivasyonla dunyayı ya da evreni kurtarmaya kalkabilirdim. Büyük ihtimalle benim çocuğum da görmez bunları, birinci sebep bencil annesi hayatını onun dünyaya getirmek için risk etmeyebilir, ya da hayatının fazla verimli omayan yıllarını onu yedirmek içirmek ve altını temizlemekle geçirmeyi, sonrasında onu koruyabilmek için panik atak sahibi olmayı göze alamayabilir. Bütün bunlar kazaya gelse bile, bir geçici göçmen olarak kazara büyük akademik yayınlar yapıp bu kıtadaki yerimi sağlama alma ihtimalim ise daha az olası. Sonuncusu için bir ara kaybetmiş oldugum adanmışlık lazım ama dediğim gibi iste...