Yeni yila girmeden once 2024 icin hedefler listesi yapmadim, firsat olmadi. Ama hedef koyup, hedefe giden yolu sekillendirmek icin beyin mesaisi yapmak, hedefe ulasmanin buyuk bir kismi, bunu ilk duydugumda inanmamistim, ama yaptim ve oldu, ordan biliyorum. 

2014 yili Turkiye'de aradigimi bulamamisim ve gelismis ulke ozlemindeyim. Is yerinde, egitimi hatta hayat deneyimi seyircinin cok daha altinda oldugunu tahmin ettitgim kisisel gelisim egitmenleri, hizli okuma kursunun devami olarak yeni bir "mucize" egzersiz paylasiyorlar. Gerceklestirmek istediginiz bir hayalinizi yazin, sonra ne kadar sure icinde gerecklesebilecegini, bunun icin atilmasi gereken adimlari mumkun olan en ince detayina kadar dusunun ve yazin diyorlar. Once zorlaniyorum, kafam cok karisik, hangi hayale tutunsam, bir suru ihtimal var: buluyorum, hedef Turkiye'den gitmek. Peki nasil olacak? Bir yil icinde Jean Monnet bursunu kazanip Ingiltere'ye gidecegim.  Peki detaylar, once istatistik alaninda  okullara ve bursa basvuru yapacagim, Mart'ta  burs sinavina hazirlanacagim ve bursu aldigim kabullerle birlestirecegim.  Ve tam da boyle oluyor.  O bir yil icinde baska ihtimallere de yatirim yapiyorum ama hicbirine bu cizip-yazdigim kadar degil, ve hicbiri gerceklesmiyor, sadece Jean Monnet eksenli olan gerceklesiyor. 

Onemli olan istemek, isteyebildikten sonra herseyi gerceklestirmek mumkun.  Keske zihnimiz bu kadar karisik olmasa ve daha guzel isteyebilsek.