Dagiliyor dusuncelerim ve iki lafi bir araya getirdigimi sanarken bir bakiyorum ki bir noktadan kopup baska yerlere gitmisim. Yil bitiyor ve kac gundur bu yila dair iki soz etmek istiyorum.

Bu yil bir taraftan isler yoluna girerken es zamanli olarak uzun zamandir kabarmakta olan volkanlar patladi. Hesapta yokken hayattan zevk alma yetimi kaybettim, ustelik o hayat en guzel halini sunarken. Gucsuzlugun kaynagi vucudumdu, cunku baska yerlerde aranacak bir derdim yoktu. Ve butun yorgunlari, tukenmisleri, bir zamanlar hasta oldugunu sanip doktor doktor gezen kucuk halami cok iyi anladim. Hasta gibi yorgun olmak denen seyi ogrendim ve artik unutmak istiyorum o hali.
Her gece yatmaya hazirlanirken aynada gozume ilisen suretimde ortaokul'dan sira arkadasim Derya' yi ve artik yasamiyor olusunu hatirladim, ayni yasta olacakken artik onun olmayisini benim ise calkantili olma halimi dusundum.
Aramaktan vazgectim bu yil, Boris'e evet dedim.
Buyuk halami kaybettik, geride bir iki parca boluk animiz kaldi, ancak olumun olumden korkmaktan daha kolay olabilecegini gordum bu kez.
On uc yil aradan sonra yeniden anti-depresan'a basvurdum.
Araba kullanmaya basladim, sanki biraz daha ozgurum artik.
Bu aksam acik pencereden gelen ruzgarin ferahligi guzel gunlerimi hatirlatti.
Hedefim var elbette, o da tekrar huzurlu ve mutlu olmak, biliyorum ki bu kez huzur cok saglam gelecek.