depresyon.

Yillardir hikayeler biriktirdim. Gorduklerimin ve yasadiklarimin rehavetine kapilmadim, hep seyirci oldum, bir filmi izler gibi onumde akip gitti anlar ve mekanlar. Geriye anlatmak istedigim delilikler kaldi; limitlerimin esiginde ruhumu ve bedenimi kullanmanin cezasini ansizin gelen depresyonlarda odedim. Butun yaptigim kotuluklerinin bedeli de ordan ya da burdan, otuz yillik hayatimin bir tarafindan cikarildi ve odendi. Yine de bu hesaplasma bitmedi: bu aralar "bitse de gitsek" modunda yaklassam da hayata, bir falcinin yuzume bakip da ortaya attigi kehaneti dogrulamak uzre  daha uzun uzun yeni belalar ile kovalamaca oynayacagimi biliyorum. Su aralar simariklik yapiyorum, yorgun ruhum dert yaniyor bana, ona biraz iyi davranayim diye. Halbuki biliyorum, gercek acilara da sira gelecek.