haftanin sonuna yetistiremedim yine. Ofisteki muhendis kafali heriflerin bir kismi yuzunden iyice cileden cikarak kizgin bir feminist haline geliyorum, kendilerini en akilli ilan etme bicimleri ve bu hallerindeki cirkinlik normalde bu kadar itici olmazdi ama dedim ya haftanin ilerleyen gunlerinde tahammul sinirim da dusuyor belli ki. Bazen bos vakitleri ozluyorum, esnekligi; bu gidisle is dunyasinda zengin olamadan, bundan kacip; bir egitim kurumuna siginmam fazlasiyla olasidir. Eski is yerimle gurur duymasam da, Ankara'da sehre kapimi kapayip sigindigim evimi ozluyorum. Londra guzel sehir, sokaklar muhtesem, lakin Turkiye'deki konforu satin alabilecek guce gelmek icin is yerinde su andakinin iki kati calismam gerekir ki, su halime bakarsak o da zor...
Bazen kacmak kolay geliyor: bir yeri, bir isi sevmeyince butun imkanlari seferber edip kacmak geliyor icimden ve kacmanin aciliyetini cok iyi anliyorum, lakin yine bastan kurmalardan yoruluyorum artik.
No comments:
Post a Comment