Dun gece, ruyamdan aglayarak uyandim. Gercek bir aglamaydi sanirim, cunku uyandiktan sonra oylece devam etmek istedim ancak o sekil davranmak akillica gelmedi; kendimi dagitmadan degerli dakikalarimi uykuyla doldurmaya devam etmeliydim.
Ruyam, hasreti surekli icimde biriken babami getirmisti; dunyamdan kaybolusu buyuk bir taravma olup bir daha da gecmeyen... Bireysel olmaya daha cok varken, boylesi bir zoraki kopusun ruhumda actigi yarayi, asla anlamayacak olanlara acmaya hic kalkmadim. Yoklugu gercek olanlar, hic konusmadiklarim.