bu yaslarin teselli hediyesi olsa gerek. Dis guzelligin yerini kafa guzelligi aliyor, zihin yavasliyor ama dogruya daha yakin seyrediyor, hem de nerdeyse icgudusel olarak.
Olgun yaslarina ermis baska insalarin hayata karsi tavirlarini, kendilerini ne kadar iyi tanidiklarini ve isteklerinde kesin olduklarini, okuduklarimda goruyorum. Ve icten ice bana inecek bilgelik çığını merak ediyorum. Evet, daha fazlasini kendimden bekliyorum: kopyalayarak degil sorgulayarak ve anlayarak yasamaktan, fazla hissetmekten tukenmis, gencligini depresyonlara yedirmis huzursuz bir ruha daha buyuk bir vahiy inmesi gerekmez mi?
Kucuk kucuk yasadigim gecici aydinlanmalar sıklașmaya bașladi. En son olan şuydu, bencilligimi kaybettim. Kendim icin sabirsizlanmayi biraktim, bir yolunu bulup tekrar donsem dedigim benligimle iliskim bitti. O yuzden artik kimse vaktimi ve hayatimi isgal etmiyor, cunku isgalden kurtulup donmeyi arzuladigim yer yok artik. Kabullenis, sabir ve hosgoru hayatima girdi. Bunlar yavasca oldu, belki son uc ayda, yol ayriminda.
No comments:
Post a Comment