yazmak, eski anilarin uzerinden tatli tatli gezinmek en cok sevdiklerim. Bir de yazmayi sevmediklerim var, tatsiz dusunceler. Yarginlanma korkusu degil, baska birsey... Utanc mi? hayir degil.
Yazi cerez gibi, acisi/tatlisi/eksisi hepsi tuketmelik, okuyup- gecmelik. Iste o yuzden akli allak-bullak eden, dengemi sasirtan seyleri yazmak istemiyorum. Acima duydugum saygidan, ve onu neye donusturmeli, nasil takdim etmeli henuz bulamadigimdan.
Bugun hava da kapali icim de... elimden geldigince isleri halletmeye calisiyorum ama fazlaca tatsizca. Içe donuk bir insanim, en guclu iletisimim yine kendimle. Sadelik iste boyle olur.
1 comment:
Bazı günler böyle sevgili Brownian, o zaman sadece geçmesini bekliyorum. Yarın başka bir gün....
Post a Comment