Oglan, okumayi ve konuşmayı ayni anda öğrenecek gibi. Uzun sure konuşmaya yeltenmedikten sonra simdi gözüne kestirdigi kısa sözcükleri tekrar ediyor. Dun bahcedeyken,  "taataa" diye tekrar etmeye başlayınca, "aaa tahta diyor!" sanip mutlu olmustum. Bugun kitap okurken, "kus, arabanın  üstüne ne yapmış?" dediğimde "taataa" dediğinde anladım ki cocuk dun de kuş pislikleri var diye yaklasmasini istemediğim yerin etrafında oynarken  "tahta" degil "kaka" demek istiyormuş. 

Bazı açılardan tam bir bebek, yeme-icme konusunda mesela çok yavaş ilerliyor. Nasıl oluyor da cocuklar belli bir yasa gelince bardaktan icmeye basliyor mesela, ya da büyüklerle ayni yemeği yiyor? Bizim bebeyi herhangi bir konuda teşvik etmek ya da yonledirmek mumkun degil. Oyle ki "bana bak" dediğimde,  özellikle  bakmiyor. Herseyin kendi iradesi dahilinde gerçekleşiyor olması onun icin en onemli husus. Abimin deyimiyle "emir-komuta zinciri"nin bir parçası olmadı asla. Hergun gözlerinin önünde dişlerimizi fircalayiz, eline turlu çeşit fircalarindan bir tanesini tutuştursak da dislerini bin yıl daha fircalatamayacagimiza eminim, mesela.

Tatli tarafları da var, müzik hafızası ve yogun bir müzik sevgisi mevcut. Ayreten  eline kalem alıp resim yapıyor ya da yazi yaziyormuscasina karalamayı seviyor.  Yaziya ilgisinden dolayı yazilisini gördüğü sözcükleri tanıyor, hatta bildigi harfleri kitabinin icinden secebiliyor. Ayrica günlük hayatında  uc dille ve iki farklı tip alfabe ile basediyor.

Maxim'i güzel ve zor yapan seyler ayni kaynaktan cikiyor. Belli bir beklenti icinde olusu ve asla esnek olmayisi ayni karakter yapisinin iki yuzu. Bir de anasindan ve babasında seçerek topladigi özellikle hayati zorlastirici özellikleri var ki, elimizden gelen tek şey sabırla onun büyümesini beklerken özgürlüğümüzün ve vaktimizin bir kismini geri almayı umarak yasamak. 

Bir cocuk sahibi oldugumda hayatimin yetişkinlikle kaybolan renklerinin tekrar gelecegini düşünmüştüm. Nitekim öyle oldu. Iki yıldır ciddi bir mücadele ile sevdiğim  insani yasatmaya calisirken  gecen zamanda hayatin renkleri tekrar canlandı, yasamak gözümde çok degerlendi. Dolayli bir sekilde de olsa yasama sevgim geri geldi.