Bahcedeki zehirli sarmasiga sardık annemle. Iki gündür bizden, ozellikle benden, beklenemeyecek bir peygamber gucu performansıyla toprağın altinda ve üstünde birbiriyle kenetlenerek on bahçede bir habitat kurmuş asırlık sarmasiga var gücümüzle savas açtık. Bir taraftan uzun dalları kesiyor, sonra köklere var gücümüzle yapisip çekiyoruz. Topladiklarimiz bir kaç büyük tepe yaptı bile, bir bu kadar daha çıkar o bahceden. Belli ki parazitlere olan kizginligimizi biz de yanibasimizdaki bu parazit bitkiden cikariyoruz. Oke yandan iki yıldır adam akilli boylesi yogun fiziksel güç gerektiren hiçbir aktivite icinde olmamaktan vücudumda birikmiş o enerjiyi ve stressi atmak icin harika bir fırsat.
Sarmasik savaşı disinda herzamanki gibi butun gun benim icin bebek oğlumuzun etrafında geciyor, ama bu ara iyice akillandikca onu evde oyalamak zorlaşıyor. Sürekli kendine oyun arıyor, komiklik ve eglence pesinde hep, tam eglenmeye basladiginda mutluluktan kendini kusturana kadar koşması, ya da gülmekten midesini alt üst etmesi var ki, çok eglenmesine de engel olmak durumunda kalıyoruz. Ne zamanki eglencenin dozu onun aradigi kıvama geldi, hemen youtube'dan sarki izlemesini öneriyoruz ve o ani da bozuyoruz. Çok eglenmesi yasak, az eglenmeye onun tahammülü yok, henüz ortada bir denge kuramadık.
No comments:
Post a Comment