Bunu yazmanin zamani degil ama yazayim yine de: Sonunda dillendirerek mesruluk kazandirdim, icinde oldugu umutsuz hale: yillarin birikimi sevgi bozuklugu sonunda oyle bir  tatminsizlik halinde kendi aciga vuruyor ki anlamsiz davranislarimin hepsi bir anda anlam kazaniyor. "Desperate" diyorlar ingilizce, turkce dogru duzgun bir karsiligi yok, "iflah olmaz" gibi birsey. Bir patlama noktasina geldigimi soyluyor butun gostergeler, Yilarca sartlara hapsolup disina cikilmamis bu kisir dongunun, sonunda hayatin bir konusunda beni zavalli derecesine dusurmus oldugunu hissediyorum. Onemli olan soruna isim koymak, ve bir sure bunla yasamak, cozum mutlaka kendini bulacaktir.