Uzun yollari,

hizli trenlerle asip, yemyesil tarlalarin arasindan, orta caga uzanan koylerden gecip buraya geldim, ustelik de Cumartesi iken. Cunku insanin yemek, icmek, gezmek, entellektuel aktivitede bulunarak zihnini tahmin etmek gibi bunlari yaparken vucutta ve zihinde meydana gelen toksik olusumlardan da yazarak kurtulma ihtiyaci var. Ben de yazmaya geldim, internetin basina. Internet bulmusken gecen haftaki cennet' i gidip gormeye tekabul eden gezimden fotograflarla facebook sayfami guncelledim. Amac da  ahaliye "Cennet dururken neden Hacca gidile ki!" mesajini iletebilmekti. Yine de cok fotograf paylasmadim: Turkiye' nin durumu belli, cennetligi orda kalsin, memlekette yasamda kalabilmek icin insanin kurtlasmasi, olan duzeni sindirebilmek icin ise surekli beynine telkinlerde bulunmasi: iyi ile kotu arasindaki farkin abartildigina inanmasi lazim. O yuzden ki (ya da yukaridakilerle ayni sebeplerden) ne zaman guzel bir yer gorsem derin dusuncelere daliyorum. Bir haftanin dusunceleri yazarak bitmez ama onlar indikleri yerden dengeleri sarsmaya baslarsa ilk sizin haberiniz olur zaten.