Son 24

saat icinde cok az uyuyup cok bekleyerek ya da Eminonu-Karakoy arasinda yuruyerek, Ankara'dan Istanbul'a gitmeye cabalarken, aksam cokerken Bonn'dan Koln'e gidip ayni gece donmeye niyet etmisken, rotarli ucaklarin, yanlis binilen trenlerin, onumdeyken dalginliktan binmedigim dogru treni kacirmamin, bol depresif bir gunun ardindan yurdumdayim. Enstitude'yim, benim yurdum en cok burasiymis. Xia.'yi ile matematik dunyasinin tek kriterli basari olcusunu konusup, onun sabah depresifligini aldigini iddia ettigi  sekilde kahve icerken Munster Platz' a bakan balkonun esiginde vucudumuzun acikta kalan yerlerini gunslendirdik. Ardindan Ha. ile dondurma almak uzre caddeye cikp Turkiye'deki umutlu uyanisin yurtdisindaki etkileri uzerine heyecanli konustuk. Simdi hasret kaldigim matematigin, okumanin, ogrenmenin, renkli kitaplarla cevrili izole hayatim icin tekrar burdayim. Icimde buyuk bir istekle sari kapli matematik kitaplarina saldirmak, makalelere goz atmak beynime hasret kaldigi stimuli' i vermek icin can atiyorum.