bir gun icinde

Iki defa suclandim,
birincisi;vaktinde birseylerin kiymetini bilmemis
ama sonra bilmeye kalkmis oldugum icin
Ikincisi; kiymetini bilmedigim bir seyi takdir etmek icin zaman isteyip
Sonra basaramamis oldugum icin.
Bosa umut verdigim icin,
Bosa umut vermesem ne olucakti, bastan "olmasi mumkun degil" deseydim
Ve sonra olsaydi, o zaman da geckalmislikla suclanacaktim,
boylece birinin intikam nesnesi olucaktim.
Yani ya, "hayir"'i bastan deyip hic fikir degistirmemek lazim,
Ya da asla "olabilir belki" deyip sonra "olmuyormus!" demek.
Olabilir deyip, olabilirligini gormek guzel birsey olabilir aslinda...
Ne sabirsiz insanoglu, ya da ne kadar kirilgan,
ya da intikam alma firsati, yasanilmamislari gerceklestirmekten daha cazip
"Olum yok mu dunyada, gerisini bosver!" demek istiyorum,
Ama arabesk kacicak, o yuzden demiyorum.
Ote yandan kullerimden dirilmeyi umuyorum.
Toplaninca bir hayal kirikligina hizmet eden anilardan siyrilmayi,
Hatta dirilmisken, bu kez kus olmayi istiyorum.
Herkes de bunu kabullenssin ve beni insan olmaya zorlamasin istiyorum
Insan olmak zor geldi, gerceklerle hayalleri bir araya getirmek,
Elindeki gerceklikten olmamak icin hayallerinden bahsetmemek,
Hatta yokmus gibi davranmak,yalan soylemek.
Evet, evet kus olmak istiyorum, bilmek ve anlamak yoksa kaderde
Ya da zihnimin aldiklarina yetmiycekse gerceklik,
insan olmak ikiyuzlulugune gerek yok.