Leyla

 Bu gece ruyamda isten cok az tanidigim, muhabbetim bile olmayan bir arkadasim ile tatli tatli ve "cok guclu" bakisiyorduk. Komik tarafi ustundeki gozler ona bile ait degildi, apayri renk ve sekilde, bu guzel bakan gozleri onun kafasina oturtmustum, dalagali siyah saclari o gozleri yerlestirdigim yuze kontor sagliyordu ve gozlerin etkileyicigini daha da arttiriyordu. Buna benzer seyler cok onceden de basima gelmisti, o zamanlar genc oldugum icin nerdeyse ruyalarima inanasim gelirdi, hatta ruya gercekmis gibi o fikri devam ettirdigim ve hayatimdaki insani ve kendimi zor duruma dusurdugum bile olmustu. Simdi ise bilinc altim ile ustunu birbirine katmamayi biliyorum. 

Geceden Leyla kalktigim uzere, uzun zamandir ilk defa, ofise gelirken telefonumu evde unuttum. Sonra kampuste bir noktada anahtarlarimi kaybettim. Umut ediyorum ki ofiste kaldilar, su anda butun binalari bir bir gezmekte, bir taraftan da ofisin kapisini acabilecek birilerini aramaktayim.  Bahar havasi işte, fena carpti.

Edit: Anahtarlar ofiste cikti, su anda onlarin isiltisi ile gülümsüyorum.  

bilgelik ve aydinlanma

 bu yaslarin teselli hediyesi olsa gerek. Dis guzelligin yerini kafa guzelligi aliyor, zihin yavasliyor ama dogruya daha yakin seyrediyor, hem de nerdeyse icgudusel olarak. 

Olgun yaslarina ermis baska insalarin hayata karsi  tavirlarini, kendilerini ne kadar iyi tanidiklarini ve isteklerinde kesin olduklarini, okuduklarimda goruyorum.  Ve icten ice bana inecek bilgelik çığını merak ediyorum. Evet, daha fazlasini kendimden bekliyorum:  kopyalayarak degil sorgulayarak ve anlayarak yasamaktan, fazla hissetmekten tukenmis, gencligini depresyonlara yedirmis  huzursuz bir ruha daha buyuk bir vahiy inmesi gerekmez mi? 

Kucuk kucuk yasadigim gecici aydinlanmalar sıklașmaya bașladi. En son olan şuydu, bencilligimi kaybettim. Kendim icin sabirsizlanmayi biraktim,  bir yolunu bulup  tekrar donsem dedigim benligimle iliskim bitti. O yuzden artik kimse vaktimi ve hayatimi isgal etmiyor,  cunku isgalden kurtulup donmeyi arzuladigim yer yok artik. Kabullenis, sabir ve hosgoru hayatima girdi. Bunlar yavasca oldu, belki son uc ayda,  yol ayriminda.