Yilin basindan beri vazo bos kalmadi, subatta sevgililer gunu, martta kadinlar gunu, nisan'da yildonumu, mayis'da anneler gunu ve dogum gunu derken cicek almak acisindan oldukca verimli gecti. Bu yil itibariyle ozel gunlerde kayin ailem direk whattsup'dan ulasip bir de hediye gondermeye baslayinca ailenin parcasi oldugumu hissetmeye basladim. Gecen yaz Turkiye'de beraber guzel vakit geciririrken aile olarak baglanmamiz tamamlandi. Ufak jestlerle karsilikli olarak birbirini dusunmek cok guzeldi. Denize giderken herkes icin simit almak, kayin pederin cocuk arabasini itmesi, sabah kayin validemin bir saat de olsa cocugu alip disari cikarmasi, evde yemeklerde bir araya gelmek...
Hayatin icindeki guzellikleri yakalamanin bir yolu da aile iliskilerine yatirim yapmak, anlari ozellestirmek. Esinin ailesine kucak acmak da tam boyle birsey, herkesi kusatacak bir aile sicakligi olusturmak. Bu yaz bunu dogal bir sekilde gerceklestirdik. Aslinda kayinvalide simartmayi severim, nasil kendi anneme zamaninda kalbimde cok buyuk yer verdiysem, benzer sefkati sevdigim kisinin annesine babasina da duymusumdur. Ozellikle annelere karsi daha baska bir ilgim olmustur, hatta iliskiler bitse bile bir zamanlar hayatimdaki ikinci anneye sevgim devam eder.
No comments:
Post a Comment