Donemin bitmesi

 ile yaz okulunun baslamasi arasinda bir hafta vakit var.  Yaz okulunun online gerceklesecegini ogrenince kendi rizamla ders vermek istedim. Evinin konforunda hergun 1 saat 20 dakika matematikle hașir neşir olmak cazip geldi. Temmuz basinda dersler bitince ise 5 haftalik gezi planimiz var, iki hafta Portekiz sonra Turkiye. Karamsar dusuncelere sureklenmemek ve anne-babalik deneyimimizin hayatimizin geri kalanini  belirlememesi icin merkezi cocuktan almanin yollari bunlar.  " High demand" cocuklar ileride "high reward" olur diye teselli olmak -belki de gerceklesmeyecek seyleri beklemek- yerine, gunu kazasiz belasiz kurtarmanin, o sirada verilen tavizleri de kontrol altinda tutmanin, akip giden hayatin icinden bir yudum huzur ve tat almanin pesindeyim. O kadar. 

Genc Perelman

bazen gormek icin kafamizi kaldirmamiz lazim, su anda ofisimde ben bu satirlari yazarken o da fazla "umursayamadigi" icin kacirdigi final sinavini cozuyor.  Derste  kurallarin/teoremlerin ispatlari anlatmayi severim, matematik dersinde ispat olmayacak da ne olacak... Cogu ogrenci burun kivirir, takdir etmek surda dursun, ogretmeni topa tutar, dersi zorlastiriyor diye. Ama Genc Perelman yapmadigim ispatlari da yapar, bana gosterir. Anlamadigi seyler ona rahatsizlik verir, anlayarak kucuk adimlarla ilerlemeyi, biliyormuscasina kosmaya tercih eder. Bilmediklerini bilir ve onlar bir yuk gibi biner omzuna, o yuzden ogrenirken hafifler ama ogrendikce de iste bilmedigimiz tonlarca sey daha cikar karsimiza... Genc Perelman artik guvenli ellerde, taniyorum seni ve hissetme bicimini, biliyorum bu en zor yaslar, beynin kontrol edebileceginden cok daha buyuk hizda endiseler uretiyor, ama korkma sana yardim edebiliriz, biliyorum cok yalniz hissediyorsun ama yiktigin normlari sabirla insa edeceksin, icinde yasanilabilir hatta mutlu olunabilir bir denge mevcut, oldugunu bilmek ulasmana yardim edecek.

kayin aile

 Yilin basindan beri vazo bos kalmadi, subatta sevgililer gunu, martta kadinlar gunu, nisan'da yildonumu, mayis'da anneler gunu ve dogum gunu derken cicek almak acisindan oldukca verimli gecti. Bu yil itibariyle ozel gunlerde kayin ailem direk whattsup'dan ulasip bir de hediye gondermeye baslayinca ailenin parcasi oldugumu hissetmeye basladim. Gecen yaz  Turkiye'de beraber guzel vakit geciririrken aile olarak baglanmamiz tamamlandi.  Ufak jestlerle karsilikli olarak birbirini dusunmek cok guzeldi. Denize giderken herkes icin simit almak, kayin pederin cocuk arabasini itmesi, sabah kayin validemin bir saat de olsa cocugu alip disari cikarmasi, evde yemeklerde bir araya gelmek... 

Hayatin icindeki guzellikleri  yakalamanin bir yolu da aile iliskilerine yatirim yapmak, anlari ozellestirmek. Esinin ailesine kucak acmak da tam boyle birsey, herkesi kusatacak bir aile sicakligi olusturmak. Bu yaz bunu dogal bir sekilde gerceklestirdik.  Aslinda kayinvalide simartmayi severim, nasil kendi anneme zamaninda  kalbimde cok buyuk yer verdiysem, benzer sefkati sevdigim kisinin annesine babasina da duymusumdur. Ozellikle annelere karsi daha baska bir ilgim olmustur, hatta iliskiler bitse bile  bir zamanlar hayatimdaki ikinci anneye sevgim devam eder.  

Nisan

yilin en guzel mevsimi... bu defa biraz harcandi diylebilirim. 

Yine de,

Bes yildir bos olan pencere onu saksilarina  renk renk kadife cicekleri koydum,  karsimizdaki agac manzarasi yesilin en korpe tonundayken, gordugumuz guzellikler taclansin diye camlari disaridan yikadim. Kucuk saban makinesiyle bahcenin otlar sicramis yerlerini surdum, yeni bir gul,   yaban mersini, uzum ve bogurtlen tevekleri,  birkac fide domates, patlican, biber ektim. Elimdeki capayla bolca yabani otun canina kiydim :) Birini  kokunden kaldirip atip, yerine ozenle baska bir bitkiyi koyarken insan yapmakta oldugu eylemi sorguluyor...

Ay tam biterken, hayatimin icinde olan ama es gectigim guzelliklere yoneldim, kocami sevdim ve cok iyi geldi, ertesi gun yine sevdim :)  bir anda evdeki hava degisti.  Sevgi iki uçlu, kimin baslattigi muhim degil. 

Nisan bitti.