Iki saat ust uste dersten sonra saat 12'de ofise girip kapiyi kapatinca, 6m2 odada dunya ayaklarimin altina serilmiscesine ozgur hissediyorum. Bana ait bir saat , bana ait bir oda, ve yapabilecegim tek sey kendimle basbasa kalmak, sevdigim bir kac seyi okumak, biraz internet sörfü yapmak. 

En sevdigim sey de dönem sonu dersler bitince ivir zivir seyler icin ofice gelmek durumunda kaldigim gunler. Kutlama bahanesiyle asistanlarla yemege cikiyorum, ofice donunce bir taraftan is yaparken, kucuk oda icin kocaman kalan pencereden giren gunese yüzümü bolca öptürüyorum :) bundan daha keyifli ne olabilir. Bu gunlerin sayisi bir ikiyi gecmiyor, ve evet az olduklari icin bu kadar degerliler. 

Jan 29, 2024

Ikinci donemin ilk gunuydu

Donemin en heyecanli gunu, ilk gun. 250'den fazla yeni ogrenci ve onlarda derse karsi olumlu bir izlenim birakma kaygisi...  Uc sinifimda da konusurken hissettigim enerji patlamasina ben de sasirdim,  buna gucum oldugunu dusunmuyordum. Dersler bittikten sonra aceleyle eve donmek yerine faculty meeting'e katildim, amac etrafimdaki dunyayla baglantilarimi tekrar kurmak. Onceden seminerleri kacirmazdim, hatta cocuk bir yasindayken arabanin olmadigi bir gun, sadece bir konusmaya katilabilmek icin okula  shuttle ile gidip donmeyi goze almis, 6 saatimi yolda harcamistim. Nasil bir kararlilikmis. Hayat sartlari bu heveslerimden yavasca elimi cekmeme sebep olmus. 

Is gunumu bitirip saat 5'e dogru park yerine yururken cok iyi hissediyordum. Hava gecenki gunler kadar soguk degildi, dolu dolu icime cekebiliyordum ve donemin ilk gununun altindan kalkmis olmanin gururu ve evin disindada isler yapabilen tarafimin farkindaligi ile tatli bir his cumbusunun icine dusmustum. Marathon havasinda gececek bir 16 hafta onumuzde. 

Dis guzellik

 bu gece yarisi 10 dakikayi zihnimdeki karmasayi cumlelere indirgemeye vermek istiyorum. Dusunmeye vaktim yok, basladigim dusuncenin devami gelemiyor. zihnim baslanmis ama bir turlu karara baglanamamis hislerle dolu. 

1. Yaslilik etkilerini gostermeye basladi. Saclarimdaki aklar yeni degil ama yuzumde hafif hafif gevseyen deriler yeni. Gencken "guzel yaslanacaksin" yorumunu birkac defa farkli kaynaklardan duydugum olmustu. Erkeklerin kadinlara bu tur bir yaslandirma simulasyonu yaptigini ogrenmis oldum boylece. O gunden beri  de nasil yaslanacagimi merak eder oldum.  Yuzume gulumseme ilistiremedigim zamanlar korkunc gorunuyorum. Ama eger moralim iyiyse, agzim ve gozum bambaska bir sekil aliyor, ustume bir de siyah bir bluz giymissem, yuzum altin rengi bir basak gibi isik saciyor. Mutlu olabildigim surece yaslanmayla derdim olmayacak, ve guzellesmek adina cirkinlestiren hicbir estetik operasyondan medet ummaya kalkmayacagim (soz). Not: Guzellik bir gulumsemeye bakiyor. 

2. Disi kusluk da diger gorevim. Birinci olarak anayim, ikincil olarak evin hanimi. Birinden firsat buldukce digerine kosuyorum, severek, dusunmeden. Bazen bahceye yetisiyorum, bazen ev islerine, mutemediyen yemeklere. Iyi olmaya calistigim bir alan degil bu, dogal akisinda icimden geldigi gibi.

 Yeni yila girmeden once 2024 icin hedefler listesi yapmadim, firsat olmadi. Ama hedef koyup, hedefe giden yolu sekillendirmek icin beyin mesaisi yapmak, hedefe ulasmanin buyuk bir kismi, bunu ilk duydugumda inanmamistim, ama yaptim ve oldu, ordan biliyorum. 

2014 yili Turkiye'de aradigimi bulamamisim ve gelismis ulke ozlemindeyim. Is yerinde, egitimi hatta hayat deneyimi seyircinin cok daha altinda oldugunu tahmin ettitgim kisisel gelisim egitmenleri, hizli okuma kursunun devami olarak yeni bir "mucize" egzersiz paylasiyorlar. Gerceklestirmek istediginiz bir hayalinizi yazin, sonra ne kadar sure icinde gerecklesebilecegini, bunun icin atilmasi gereken adimlari mumkun olan en ince detayina kadar dusunun ve yazin diyorlar. Once zorlaniyorum, kafam cok karisik, hangi hayale tutunsam, bir suru ihtimal var: buluyorum, hedef Turkiye'den gitmek. Peki nasil olacak? Bir yil icinde Jean Monnet bursunu kazanip Ingiltere'ye gidecegim.  Peki detaylar, once istatistik alaninda  okullara ve bursa basvuru yapacagim, Mart'ta  burs sinavina hazirlanacagim ve bursu aldigim kabullerle birlestirecegim.  Ve tam da boyle oluyor.  O bir yil icinde baska ihtimallere de yatirim yapiyorum ama hicbirine bu cizip-yazdigim kadar degil, ve hicbiri gerceklesmiyor, sadece Jean Monnet eksenli olan gerceklesiyor. 

Onemli olan istemek, isteyebildikten sonra herseyi gerceklestirmek mumkun.  Keske zihnimiz bu kadar karisik olmasa ve daha guzel isteyebilsek.