Eve kapak atmis minik bir fare buyuklugunde koca bir hamam bocegimiz var. Normalde hamam boceklerini hunharca katletmemize ragmen, bu bocege karsi onu oldurmeyi basaramadigimiz her gecen gunde duygusal olarak baglandigimi hissediyorum. Bu sabah gunes dogmadan uyanip, o karanlikta mutfakta ugrasirken onun yandan inanilmaz bir hizla gecisini gorunce yasamayi hakettigine inandim.  Yemeklerden sonra masanin ustunde biriken ya da yere dokulen minik kirintilarla koca bir hamambocegi buyutmusuz. Ailemizin bir parcasi olmus, saka yapmiyorum, gercekten durum bundan ibaret. Oturma odasini fazla kullanmadigimizdan, isiklar kapaninca mutfak ve oda ailemizin tosbik hamambocegine kalmis. Ve inanir misiniz gecen Pazar gunu degisiklik olsun diye odada calisirken hem benim hem Boris'in gorebilecegi sekilde iki defa boy gosterdi.  Bu sabah ise olmadik bir saatta mutfaga giderek bocegi rahatsiz eden bendim. Boyle boyle birbirimize alisiyoruz. Yinde de gozlugum takili olmadigi icin iyi goremedim onu, umarim fare degil de hamam bocegidir.

Su gunlerde yolumuz kolay, hizla yokus asagi ilerlemek gibi. Kabul etsen de bu donguyu, bazi tirmanislarda nefessiz kalinca elimiz ayagimiz birbirine dolaniyor iste. Bunlar ise guzel gunler, oyle guzel ki herbir gun derinden sukretmelik. Ama iste hizli akiyor zaman,  ince ince bu guzelligin sirrini cozemeden  yenileri kovaliyor eskileri. Hersey kararinda, arzulardan arinmis sahip olduklarini yasamaya adanmis gunler. Ve aslinda cogumuz herseye sahibiz.
Tanri' nin kapisini en hizli caldigim zamanlar onunla sevincimi paylasacagim,  ve ona tesekkur edecegim zamanlar olmustur.  Bu sukran gununde de  sevincli bir minnet hissi icindeyim.

Bu aralar kendimi cok iyi hissediyorum. Ayaklarim, ustundeki yuku tasiyabiliyor; ruhum daralmiyor ve cesaretim yeni boyutlara tasimis kendini.
Ruhen daha fazlasina hazirlaniyorum, mesela bir bebekten bir insan yetistirmek ve onda sevginin boyutlarini kesfetmek iyi bir fikir gibi geliyor. Bir insana hayat verirken, onun sevgisinde benligimin cikmazlarini torpulemek istiyorum. Biraz yok olmak, biraz daha cogalmak.
Sabah gunesten once kalkiyorum ve yavasca ortalik aydinlanirken acik havada olmanin keyfiyle gunum daha da guzellesiyor. Apartman insani degilim,  hep acik havalarda olmam lazim, mesela acik havada yemek, acik havada uyumak,  ve cok daha fazla hareket etmek... Aksam on -onbir arasi gozlerim kapanmaya basliyor ve uykuya dalmam saniyeler icinde oluyor, gece en egzotik ruyalarla ugrasiyor , canavarlarla savasmis butun isimi gucumu bitirmis bir sekilde, tertemiz bir zihinle erkenden uyaniyorum. Hayat, yazin bitmek bilmedigi bu Eylul'de boyle geciyor buralarda.

Yagmur

Yagmur gormemis degiliz, lakin bu kez oyle bir karralilikla sakin ama dolu dolu yagiyor ki, ondan nimetlenmek icin pencere kenarinda yerimi aldim. Bu hafta apartman idaresi bugulanan cift katli camlari yenileriyle degistirince yeniden manzaramiza kavustuk. Yaz mevsiminin bunaltici sicaklari boyle tropik yagmurlarla yer degistirince gunler daha tanidik oluyor, yagmurun birkac gun art arda yagdigi Providence'daki ogrencilik gunlerimi hatirlatiyor.
Tatil gununde salonun isigini acip, kanepeler arasindan mekan secerken cesit cesit icecekler mutfaktan gelip boslar sehpalarda birkiyor. Evde misafir agirlamis gunlerin sicakligi var, halbuki son misafir gideli bir haftadan cok olmus. O misafir annemdi, hastalik tarafindan birkac defa tadi kacmis tatilimizde olabildigine opusup koklastik, birbirimizi mutlu etmeye calistik. Ayrica geleneklerden ilham alarak taze evliligimizi tamamlamak adina kina kutlamasi yaptik. Artik dogu ve bati'nin tanidigi bir evliligimiz var. Son yillarda verdigim dogru karalardan biri de buydu ve bu karari aldiktan sonra gecmisin hatalari daha da gozume batar oldu. Bazilarini daha saglam bir gelecek icin bilincli olarak yaptigimi dusunmek istiyorum, yani geriye donup bakmamak icin, geride ilgimi cekecek hicbirsey olmadigina emin olmak icin.
Cevremize duyurdugumuz bu birlikteligi surdurmeye ictenlikle soz verdim. Bu iliskinin icinde mumkun olursa aile kurmaya ve ona emek vermeye hazirim. Zamanin neyi ne sekilde degistirecegini bilemeyiz ama su haliyle kalbimin ve zihniminin butun ilgili koseleri bu beraberlige adanmis durumda.

6 aydir temizim.  Depresyon ve anksiyete bulastirmadim bu yila, ve soz verdigim uzere bir gunes yili biterken toparlanip tekrar eski gucume kavustum. Okuldaki mesayiminin son haftasina geldik, bu yil tek amacim bunu basarabilmekti ve zaman hizla akip gecti. Sonbaharda gozume halsiz gorunen sincaplar kis uykusundan kalkip yesil cimlerde, parlak ve taze kurkleri ile cirit atmaya basladi. Yine kis bitti ve guzel gunler geldi.

Mayis 2, 2017

Bahar geldi bize, nehrin yamacinda daglarda yesillikler en canli renklerinde, yilan yavrulari gunesin altinda dunyayi tanimaya calisiyor, toz pembesi sokulmeye yuz tutmus ayakkabilarimla dolunayli gecede volta atiyorum, marketten aldigim cilek iyi buyusun diye ona meyve suyu sisesinden saksi yapiyorum, ormandan ozenle topladigim toprakla dolduruyorum dibini; arkadasim, komsum sayili tanidigima yemekler yapip ikramda bulunuyorum, yasamak bu olsa gerek, ordan burdan tutunmak iste. Yegenimi seviyorum, onun ekranda beliren gulumsemesinden daha guzeli yok simdilik. Ona arabaya binip muzikle sarki soylemeyi teklif ediyorum, "evet " diyor ve ali babanin cifligi' nin sozlerini hatirlamaya calisiyor. Hayat simdi guzel, icinde sevmek var, durustluk var,   comertlik var, guc var ve kabullenislerimiz var. Gece bitmeden yurume vakti...

Ust komsumla "birbirini dusunmecelik" oynuyoruz, Lexington'a komsuluk adetini saglam bir sekilde getirdik, oyle ki aksamlari birbirimizin kapisini calip bir tabak yemek uzatiyor, kisaca hal hatir soruyoruz. Bella beni cici annesi ilan etti bile. Onun disinda bazen Ven. ile ogleden sonra erken gelen bahar havasinin tadini cikariyoruz, Wood Creek'de yuruyoruz, benim evde yesil cay molasi veriyoruz, unutkanliklarimizi sayiyoruz, ben dogurursam, o da bir daha doguracak olursa kiz cocugumuz olsun istiyoruz. Eve donmeye gucu olmayinca onu arabayla evine birakip ordan ileriki gunlerde de sabunlu banyo keyfine devam edebilmek icin walmart'a  gidiyorum, uzun uzun sabunumu ve yanina bir iki gerekli esyayi sectikten sonra kasaya gidiyorum ki yanima banka karti almadigimi goruyorum, evet daha yeni unutkanliktan bahsediyorduk. Bir paket sabunu eve getirene kadar iki defa markete gidip gelmem gerekiyor. Eve gelince sushi sarmaya koyuluyorum, ilk rulo'yu kesip yukariya komsuma goturuyorum, Bella boynuma sariliyor ve bunun ne kadar mucizevi bir his oldugunu ogreniyorum. Eve geliyorum, disarda hala bahar havasi.." keske bir de  su pencereler acilabilseydi" diyorum. Yine de hersey muhtesem, nerdeyse...

Bugun cok hareketli gecmedi ders, ogrenciler uyukladikca ben de iyice baygin bir sekilde kendi kendime dersi surukleyerek goturdum. Hic guzel olmad, daha iyisi oteki sefere... Bu hafta cokca sinav yapip az ders anlatacagim, performansim dusmusken boyle bir ara vermek iyi olacak. Sinavlari da hazirlayamadim henuz, ayrica eve gidip spordan once birseyler yemek de iyi olur. Tatli ve mayisik bir telas icinde gunler geciyor. Yasamak acitmiyor, dusuncelerim tutarli bir sebebi destekleyemeyecek kadar sonuk. Dusunmuyorum, yasiyorum, hissetmiyorum ama dumeni idare ediyorum. Hicbir sikayetim yok.

On balkona konan koca kargoyu minicik suruklemelerle kapidan gecirip iceri alirken doga-ustu gucler yardim etmis olmali. Sonra paketi acip bir hisimla icindeki parcalari birlestirip tek basima yatagi kurmam da baska bir guc gosterisiydi. Ayrica ogleden sonra spor salonundaki boot-camp seansinda cektigim mekikleri, kol- govde ve karin hareketlerini nasil bir sureklilikle set ustune set yapabildigimi de eklemeliyim. Hafizam dsinda hersey iyi isliyor, bu gunu gormek de varmis.

27 Ocak 2017

CIKTIM, CIKTIM

Koca bir depresyondan ciktim... tekrar hosbulduk.

Ikinci donem

farkli olsun diye butun tedbirleri aliyorum, ozellikle bu yeni yila depresyon bulastirmamak icin her gunu ayri ozenle yasiyorum.  Gecen donemin gereksiz endiseleri ile hayatimi icinden cikilamaz hale getirmemeye niyetliyim, Mesela dun hava cok guzeldi, sehre dondugumde bahar havasi ile karsilanmak muhtesemdi, havadaki muhtesem koku ile aylar sonra ilk defa heyecanlandim. Cok guzel bir histi ve onu yasarken saglikli olmanin nasil birsey oldugunu hatirladim.
Hersey guzel olacak, her gun daha iyi oluyor, ve bu aylarin sonunda tekrar huzuru bulmanin muhtesem hazzi ile renkler daha parlak gorunecek, bahar ruzgarlarinda agzimizdan sadece sukur kelimeleri cikacak ve tatli ask sarkilari mirildanacagiz.

14 Haziran 2017

Daha iyi olmak icin herseyi deniyorum, hayatimdan daha cok zevk almaliyim cunku ince ince sabirla ve emekle islenmis bir hayat bu. Nerdeyse her gunu acilar icinde kivranilarak gecen bazi yillarin ugrasi var o yasamin ilmeklerinde. Mesela Demetevler'deki uyduruk apartman katinda moralsiz uyanilmis sabahlarda eve gelen misafirle konusmak uzere iki lafi bir araya getirememenin tukenmisligi var. Ertelenmis ya da hic kesfedilmemis zevklerin mahsunlugundan, cocuk kalmisligimiz. Geriye donup baktigimda bir gununun bile tekrar etmesini dileyemeyecigim bir omur var. Cok ama cok derin bir yalnizlik var, dostlarsiz gecmis bir yasam ne kadar guzel olabilirdi ki.

Unutamadigim bir gun var, Bilkent'te bir Mayis sonu ya da Haziran basi, haftasonu, tepedeki cimelikte bir muzik kirliligi, ben ona karsi Meteksan marketin oldugu tepede ogle vakti mola veriyorum. Hava sicak, gokyuzu masmavi, sanki herkes o an biryerlerde egleniyor, yasamin disinda kalmisim, yalnizim ve ustune bir de ruhum bunaliyor, yabanin ta kendisiyim ve gelecek hic parlak gorunmuyor.
Bugun o gelecegin icindeyim, hersey gecti, artik mutlu olmaliyim.

yeni yilda

her mutlu gecen gunu bir hediye almis gibi not edecegim: 1/1

1 ocak 2017