Blogumun acilis yazisi,
Oyunkurdu dostumun blogunu okuduktan sonra birkac gundur dis faktorlerin bilemedigim cagrisimlari sonucu ortaya cikmis tek kayda deger duygu olan depresif ama ote yandan da depresiflige yozlasma boyutunda alismis zihnimin bunda huzur ve dinginlik cikariyor olusunun az celisik hallaerini poykurmek istiyorum. Sevildigim mekanda anlasilmaz anlasilirken dogal olarak sevilmez, sevilme ihtiyacinin sartlanma olduguna inanmis, inanmanin ise sadece bir secim oldugunu dusunurken, iste sadece dusunurken solugu burda aldim. Yazin sonu, son bahar... her seferinde oldugu gibi yine evde bir sakinlik, temiz bir aydinlik ve disardan gelen cocuk sesleri...Bu kez cok dinlemeye vakit yok yalniz; yeterince dinlesem bu sessizligi, kesin biseyler gelecek bir yerlerden ama dedim ya, her ne kadar tekrari sevmesem de, vakit yok iste... Paralel dunyalari(m) arasindaki yolculuga cikmaya bir kac gun kaldi. Gucsuz gorunebilme luksunu kullanmak icin son gunler yani. Biliyorum henuz bisey soylemedim, soylemeyi de planlamiyorum sadece:
Oof, off!!!
No comments:
Post a Comment