Genc Perelman

bazen gormek icin kafamizi kaldirmamiz lazim, su anda ofisimde ben bu satirlari yazarken o da fazla "umursayamadigi" icin kacirdigi final sinavini cozuyor.  Derste  kurallarin/teoremlerin ispatlari anlatmayi severim, matematik dersinde ispat olmayacak da ne olacak... Cogu ogrenci burun kivirir, takdir etmek surda dursun, ogretmeni topa tutar, dersi zorlastiriyor diye. Ama Genc Perelman yapmadigim ispatlari da yapar, bana gosterir. Anlamadigi seyler ona rahatsizlik verir, anlayarak kucuk adimlarla ilerlemeyi, biliyormuscasina kosmaya tercih eder. Bilmediklerini bilir ve onlar bir yuk gibi biner omzuna, o yuzden ogrenirken hafifler ama ogrendikce de iste bilmedigimiz tonlarca sey daha cikar karsimiza... Genc Perelman artik guvenli ellerde, taniyorum seni ve hissetme bicimini, biliyorum bu en zor yaslar, beynin kontrol edebileceginden cok daha buyuk hizda endiseler uretiyor, ama korkma sana yardim edebiliriz, biliyorum cok yalniz hissediyorsun ama yiktigin normlari sabirla insa edeceksin, icinde yasanilabilir hatta mutlu olunabilir bir denge mevcut, oldugunu bilmek ulasmana yardim edecek.

kayin aile

 Yilin basindan beri vazo bos kalmadi, subatta sevgililer gunu, martta kadinlar gunu, nisan'da yildonumu, mayis'da anneler gunu ve dogum gunu derken cicek almak acisindan oldukca verimli gecti. Bu yil itibariyle ozel gunlerde kayin ailem direk whattsup'dan ulasip bir de hediye gondermeye baslayinca ailenin parcasi oldugumu hissetmeye basladim. Gecen yaz  Turkiye'de beraber guzel vakit geciririrken aile olarak baglanmamiz tamamlandi.  Ufak jestlerle karsilikli olarak birbirini dusunmek cok guzeldi. Denize giderken herkes icin simit almak, kayin pederin cocuk arabasini itmesi, sabah kayin validemin bir saat de olsa cocugu alip disari cikarmasi, evde yemeklerde bir araya gelmek... 

Hayatin icindeki guzellikleri  yakalamanin bir yolu da aile iliskilerine yatirim yapmak, anlari ozellestirmek. Esinin ailesine kucak acmak da tam boyle birsey, herkesi kusatacak bir aile sicakligi olusturmak. Bu yaz bunu dogal bir sekilde gerceklestirdik.  Aslinda kayinvalide simartmayi severim, nasil kendi anneme zamaninda  kalbimde cok buyuk yer verdiysem, benzer sefkati sevdigim kisinin annesine babasina da duymusumdur. Ozellikle annelere karsi daha baska bir ilgim olmustur, hatta iliskiler bitse bile  bir zamanlar hayatimdaki ikinci anneye sevgim devam eder.  

Nisan

yilin en guzel mevsimi... bu defa biraz harcandi diylebilirim. 

Yine de,

Bes yildir bos olan pencere onu saksilarina  renk renk kadife cicekleri koydum,  karsimizdaki agac manzarasi yesilin en korpe tonundayken, gordugumuz guzellikler taclansin diye camlari disaridan yikadim. Kucuk saban makinesiyle bahcenin otlar sicramis yerlerini surdum, yeni bir gul,   yaban mersini, uzum ve bogurtlen tevekleri,  birkac fide domates, patlican, biber ektim. Elimdeki capayla bolca yabani otun canina kiydim :) Birini  kokunden kaldirip atip, yerine ozenle baska bir bitkiyi koyarken insan yapmakta oldugu eylemi sorguluyor...

Ay tam biterken, hayatimin icinde olan ama es gectigim guzelliklere yoneldim, kocami sevdim ve cok iyi geldi, ertesi gun yine sevdim :)  bir anda evdeki hava degisti.  Sevgi iki uçlu, kimin baslattigi muhim degil. 

Nisan bitti.

 Bu hafta iki defa ogrencilere karsi sinirlerime hakim olamadim, karsisindakinin zekasini yok sayarcasina girdikleri argumanlari kisisel algilamaya basladim, kendimi tutacak gucu bulamadim, ve saldirdim resmen. O kadar ki kendileri karsimda anlayisli kaldi.

Evden cikarken eslerini open erkekler, opmeyenlere gore ortalama 4 yil daha uzun yasiyormus. Erkeklerin evden ayrilirken kadinlarin hala evde oldugu zaman diliminden bir gozlem olsa. Bizim evde kimsenin kimseyi opecek hali yok, hele evden cikarken, ne alaka...

Evimizin babasini konferansa gonderdik, onun yoklugunda en cok gozumu korkutan  sey bulasiklar, o yuzden aksam yemegi icin cocugu karsi tepeye restorana goturdum. Ben burger, oglan salca soslu makarna yedi.   Hesap  yanlis gelince, yan masayla hesaplarin karistigi ortaya cikti. Yine anne-ogul bizimle ayni yemekleri istemislerdi. Kadin samimi bir sekilde bizle konusmus, bizim oglanin  sorularini sevecenlikle yanitlamisti. Demekki  bizim siparisler kadar ucret odeyip gitmislerdi, icecekleri restoranin armagani olmus :)  

Donus yolunda, oglan sinirlerimi ziplatmak icin cok defa tesebbus ettiyse de, sirf olay cikarmak icin sordugu sorulara kulaklarimi tikamayi basardim, aferin bana.  Karanlik daha cokmemis, tepeden yola dogru inerken, ebeveynlik sacmaligi ile bu cennet hayattan mahrum kalisimiz geciyordu aklimdan- bir milyon yuz doksan katrilyonuncu kez.  Hayatimdan bir seyi silecek olsam onun ne oldugunu biliyorum.

Bahar bu kez coskusuz geciyor...

Derin bir ozlem

Bir benlik yetmiyor, katman katman olmuslar birbirlerini incitmeden komsuca yasiyorlar zihnimde. Bazen ayni benlik bile ufacik bir bakis acisi zorlamasiyla  bir eksenin en tepesinden en asagiya inebilmekte, ve tersi de mumkun. Manik depresiflik degil, zihne dair bambaska bir esneklik bu. 

Boyle gerceklikler arasinda  balerin gibi yatay ve dikey kaymalar yaparken evrenin bir sirri cozuluverir mi zihnimde? Tanrim gondermeyeceksen o sinyali, neden verdin bu dalga boyunu.

Asil sorun ne mi, oldurmeye kiyamadigim anilarin gereksiz yere yasattigi hisler. Ne mi diyor: Yas 40 oldu, sevimlice bir canli oldum, hircinligim, mutluluga tahammulsuzlugum gitti, sanki kaldigimiz yerden baslamanin tam zamani. 

 Hayatimdaki tek huzursuzluk kaynagi cocugum, onu sevdigim kadar ona kizginim. Kafasi farkli calisiyor ve su ana kadar o minik kafasiyla sadece herkesin hayatini zorlastiracak sekilde davranmayi secti. Daha iyisini yapabilecekken, iradesiyle yanlisa gitti... Bu yil son care dua etmeye basladik, dua ederken bile Tanri'dan kendisi icin kotu seyler diliyor, boylesi daha eglenceli geliyor, hem kotulugun ona ne zarari var ki,  anne -babasi dusunsun yeni gelecek sorunlari nasil cozeceklerini. 

Ben de Tanri'ya bazen isleri kolaylastirmasi icin dua ediyorum bazen de basima astigi bu proje icin kufrediyorum.  Caresiz bir durum, hayatta hic boyle koseye sikismamistim, akil fikir sahibi bir cocuk ama sahip oldugu enerjinin birsey donusmesi icin caba gostermesi lazim, buna ikna olmasi lazim, Anne baba olarak travmatize olmus durumdayiz, bu yasta bir cocuk nasil kendini bu kadar salabilir. 

April 4, 2024

Barisarak buyumek

 Insan ne zaman vazgeciyor fazlaca kontrol etmekten, gencliginin guzel ve ince olma dayatmasindan. Kahvaltida krebin arasina bir kasik nutelleyi ozensizce atip uzerine koca bir muzu koyup dürüm yapiyorum. Cok lezzetli geliyor, sanki hayatimda ilk defa yemek yemek bu kadar zevkli. Sekiz sene once, -yani onceki hayatimda- is gorusmelerine giydigim pantolonu, dun okula gitmek icin giyindim. Zamaninda uzerimde bol olan o pantolonun dugmesi ancak kapandi. Buna icerlemedim,  "dugmeyi kapatirken disariya yag fiskirmadi" diye sevindim,  son zamanalrda aliskanlik haline getirdigim  sabah pilatesi sayesinde -Moving with Nicole-  kutle olarak buyumeyi sekilli kaslarla yapmisim. Iki kilo aldim diye sabah krebini yerken en azindan tatli olmayan bir secim yapabilirdim ama hayir, icimdeki ses bana dur demiyor artik. Yemek guzelse otur ye, bir zaman dilimi sorunsuzsa tadini cikar diyor.  

Basit zevkleri arttirmali. Biliyorum insan hayattan zevk almayi birakinca basit zevkler ancak ki tiksinti yaratiyor,  mutlu insanlar yuzeysel geliyor. Mutlulugun sirrini buyuk dusuncelerde ariyor insan. Ama aslinda kucuk seylerden buyuk zevkler alabildigimizde mutluyuzdur ve mutlu olmaya devam edecegizdir. Bazen pahalli ve asil zevkler ediniyor insan, mutluluga ulasmak icin buyuk bir mental efor sarfediyorsun, henuz cozulmemis bir problemi aliyorsun, cozmek icin herseyini veriyorsun ve sonunda belki cozuyorsun ve mutlu oluyorsum ama bil bakalim ne oldu, o kadar mutluluk icin cok fazla bedel odedin ve  seni hayata ve kotu dusuncelere karsi koruyan gucunden kaybettin.