Bu hafta iki defa ogrencilere karsi sinirlerime hakim olamadim, karsisindakinin zekasini yok sayarcasina girdikleri argumanlari kisisel algilamaya basladim, kendimi tutacak gucu bulamadim, ve saldirdim resmen. O kadar ki kendileri karsimda anlayisli kaldi.

Evden cikarken eslerini open erkekler, opmeyenlere gore ortalama 4 yil daha uzun yasiyormus. Erkeklerin evden ayrilirken kadinlarin hala evde oldugu zaman diliminden bir gozlem olsa. Bizim evde kimsenin kimseyi opecek hali yok, hele evden cikarken, ne alaka...

Evimizin babasini konferansa gonderdik, onun yoklugunda en cok gozumu korkutan  sey bulasiklar, o yuzden aksam yemegi icin cocugu karsi tepeye restorana goturdum. Ben burger, oglan salca soslu makarna yedi.   Hesap  yanlis gelince, yan masayla hesaplarin karistigi ortaya cikti. Yine anne-ogul bizimle ayni yemekleri istemislerdi. Kadin samimi bir sekilde bizle konusmus, bizim oglanin  sorularini sevecenlikle yanitlamisti. Demekki  bizim siparisler kadar ucret odeyip gitmislerdi, icecekleri restoranin armagani olmus :)  

Donus yolunda, oglan sinirlerimi ziplatmak icin cok defa tesebbus ettiyse de, sirf olay cikarmak icin sordugu sorulara kulaklarimi tikamayi basardim, aferin bana.  Karanlik daha cokmemis, tepeden yola dogru inerken, ebeveynlik sacmaligi ile bu cennet hayattan mahrum kalisimiz geciyordu aklimdan- bir milyon yuz doksan katrilyonuncu kez.  Hayatimdan bir seyi silecek olsam onun ne oldugunu biliyorum.

Bahar bu kez coskusuz geciyor...

Derin bir ozlem

Bir benlik yetmiyor, katman katman olmuslar birbirlerini incitmeden komsuca yasiyorlar zihnimde. Bazen ayni benlik bile ufacik bir bakis acisi zorlamasiyla  bir eksenin en tepesinden en asagiya inebilmekte, ve tersi de mumkun. Manik depresiflik degil, zihne dair bambaska bir esneklik bu. 

Boyle gerceklikler arasinda  balerin gibi yatay ve dikey kaymalar yaparken evrenin bir sirri cozuluverir mi zihnimde? Tanrim gondermeyeceksen o sinyali, neden verdin bu dalga boyunu.

Asil sorun ne mi, oldurmeye kiyamadigim anilarin gereksiz yere yasattigi hisler. Ne mi diyor: Yas 40 oldu, sevimlice bir canli oldum, hircinligim, mutluluga tahammulsuzlugum gitti, sanki kaldigimiz yerden baslamanin tam zamani. 

 Hayatimdaki tek huzursuzluk kaynagi cocugum, onu sevdigim kadar ona kizginim. Kafasi farkli calisiyor ve su ana kadar o minik kafasiyla sadece herkesin hayatini zorlastiracak sekilde davranmayi secti. Daha iyisini yapabilecekken, iradesiyle yanlisa gitti... Bu yil son care dua etmeye basladik, dua ederken bile Tanri'dan kendisi icin kotu seyler diliyor, boylesi daha eglenceli geliyor, hem kotulugun ona ne zarari var ki,  anne -babasi dusunsun yeni gelecek sorunlari nasil cozeceklerini. 

Ben de Tanri'ya bazen isleri kolaylastirmasi icin dua ediyorum bazen de basima astigi bu proje icin kufrediyorum.  Caresiz bir durum, hayatta hic boyle koseye sikismamistim, akil fikir sahibi bir cocuk ama sahip oldugu enerjinin birsey donusmesi icin caba gostermesi lazim, buna ikna olmasi lazim, Anne baba olarak travmatize olmus durumdayiz, bu yasta bir cocuk nasil kendini bu kadar salabilir. 

April 4, 2024